67 Missigit met minaret Padangse Bovenlanden:

Plaat 67 geeft van zulk een missigit eene afbeelding. Hier staat zij in het midden met haar spitse, drieledige dak; de ronde toren daarvoor is een in Indië weinig voorkomende minaret, die dient, om luidkeels de oproeping tot het gebed daar van af te zingen. De missigit zelf geeft een gebouw te zien, dat in zijn grondvorm met al dergelijke inlandsche bedehuizen overeenkomt: een eenvoudig vierkant met een veelledig dak gedekt. Bovendien vertoont het veel, dat voor den huizenbouw in de Padangsche Bovenlanden kenschetsend is. Vooreerst staat ook hier het bouwwerk op palen; dan heeft de kunstzin dezer Menangkabauers de wanden en de vensters met hoogst smaakvol en kleurrijk snijwerk versierd. Ook de dakbedekking van idjoek, arenpalmvezels, en de bijzonder spitse vorm van het dak zijn hier eigenaardig. De gebouwen aan weerszijden dienen tot huisvesting van het moskeepersoneel en vertoonen een mengsel van plaatselijke en vreemde eigenaardigheden. Het kleine gebouwtje rechts behoort met zijn zadelvormig dak en spitse nokuiteinden geheel in deze omgeving thuis. Van het rechts daarvan staande huis kan zulks wel niet gezegd worden. Het moderne dak van gegolfd plaatijzer staat in sterke tegenstelling met zijn Iinksche omwanding van gevlochten bamboo, die aan de voorzijde door gewitte planken vervangen schijnt. Geheel vreemd is ook de stijl, waarin de minaret gebouwd is; zij stelt wel een poging voor, om een meer echt mohammedaansch bouwwerk te stichten, waarmede de Europeesche klokken beneden een weinig fraaie tegenstelling vormen. Hetzelfde valt trouwens op bij de groep Inlanders, onder welken de middenfiguur met zijn fiets staat. Toch vormt deze plaat hierin een welsprekend stuk van de zich tegenwoordig onder zooveel vreemde invloeden ontwikkelende samenleving in de Padangsche Bovenlanden. Prof. dr. A.W. Nieuwenhuis